Eindelijk was het dan zo ver! Ik ging na jaren weer eens op vakantie naar Italië! Je kunt wel zeggen dat ik daar heel erg aan toe was. Heerlijk verse pasta en pizza eten, lekker weer en natuurlijk de mooie omgeving. Het was al heel lang een grote wens om de omgeving van Napels te bezoeken. En dan heb ik het voornamelijk over de Vesuvius en Pompei. Dit jaar kan ik die wens eindelijk van mijn lijstje afstrepen. Natuurlijk wilde ik deze vakantie ook een beetje met jullie delen. Hier vind je dus een greep uit de heerlijke dingen die ik hier gegeten heb. Dus lees en kijk vooral even verder als je benieuwd bent. Bereid je trouwens wel even voor op een erg lang artikel.

Dag 1:

Vrijdag ochtend om 1.30 vertrokken we al op weg naar het vliegveld. De dag ervoor was ik al om 8.30 opgestaan om naar mijn oma te gaan en had ’s avonds ook niet echt meer geslapen. Na al die uren was ik dus wel aardig versleten. Mijn lijf was ook aardig in de war vanwege het verstoorde ritme. Ik had het gevoel dat ik om 12.00 al een stuk of 4 keer ontbeten had en had nodig behoefte aan een stevige maaltijd. Om 15.00 vonden we in de buurt van ons huisje eindelijk een eettentje waar wat mensen zaten te eten. Uiteraard bestelde we hier gelijk de eerste pizza Margarita. De pizza was in het midden nog wat zacht en had van buiten een stevige, krokante korst. Iets wat in deze omgeving normaal schijnt te zijn.

Van de eigenaresse van ons huisje kregen we het advies om ’s avonds te gaan eten bij restaurant Cardillo. Het restaurant bevond zich op loop afstand van ons huisje, wat ideaal was. Aangezien we een lange dag achter de rug hadden, besloten we om alleen voor een hoofdgerecht en nagerecht te gaan.
Ik bestelde een homemade ravioli met courgette en gerookte mozzarella en mijn moeder bestelde homemade gnocchi met pompoen en vongole. 

Als nagerecht koos ik samen met mijn vader voor een chocolade caprese met amandelen erin.
Na het eten wisten we meteen dat we hier vaker terug zouden komen. 

Dag 2:

De tijd is aangebroken om te gaan kijken waar de lekkerste koffie te krijgen is.
Nou is koffie in Italië altijd lekker, maar wij maken er een sport van om iedere keer een andere te proberen tot we de lekkerste gevonden hebben.

Na een chaotische zoektocht naar een parkeerplek in Sorrento, was het alweer tijd voor de lunch. Het liefst willen we altijd een beetje meegaan met de Italiaanse tijd van eten. Het is voor ons dus de kunst om een plekje te gaan zoeken nadat de toeristen klaar zijn en net voordat de Italianen gaan zitten zodat het nog niet te vol zit.
Op de foto zie je een broodje met kalkoen, rucola en tomaat. Een stuk minder saai vanwege de heerlijke zoete tomaten die hier veel beter smaken.
Op de andere foto zie je een heerlijke ceasar salade met vers gebakken kip die nog warm uit de pan kwam.

Tussendoor werd het zo warm dat het tijd was voor wat verkoeling. We liepen langs een klein zaakje waar verschillende soorten granita te koop was. Ik koos voor een granita met watermeloen. Echt zo lekker!

Begin van de avond begon te lucht te betrekken en kwam er een flinke bui aan. Toch maar gaan eten bij het zelfde tentje als gisteren, omdat dat zo lekker dichtbij was.
Op de foto’s zie je een ravioli ovenschoteltje met ricotta, proccuito en tomatensaus, risotto met Sea food en octopus uit de oven met tomatensaus.

Dag 3:

Na de gebruikelijke koffie in de ochtend (de meningen over de beste koffie tot nu toe zijn nogal verdeeld) was het tijd om wat boodschappen te doen. Onderweg kwamen we een vishandel tegen waar een ‘kleine’ verse zwaardvis met kop en al buiten op tafel lag.

Toen we een tijdje later bij ons huisje terug kwamen, stond de tuinman met een enorme krat verse abrikozen uit eigen tuin klaar. Ze waren echt heerlijk zoet!

We hadden vandaag besloten om er een ‘goedkoop’ dagje van te maken en gewoon in het dorp te blijven. Aangezien het zondag was, was er waarschijnlijk toch een hele hoop dicht. In de middag gingen we op weg naar een mooi uitzicht punt over de baai van Napels met mooi zicht op de Vesuvius. De foto hiervan kun je boven aan dit artikel zien. Onderweg naar boven aten we bij een bar die vroeger beroemd was vanwege de rokende kat van de eigenaar. Mijn ouders namen hier allebei een pizza terwijl ik een heerlijk bord gnocchi alla Sorentina op at.

Aangezien we toch een goedkoop dagje hadden, besloten we ook de keuken maar eens in te wijden en zelf te koken. We maakte een heerlijke pasta met onder andere verse tomaten, aubergine en mascarpone. Het recept hiervan komt binnenkort online.

Er lag nog een heerlijke watermeloen in de koelkast. Vlak voor onze aankomst een paar dagen geleden is deze voor ons neergelegd. Waarschijnlijk door de zelfde tuinman die de abrikozen kwam brengen. Dit was natuurlijk het ideale moment om hem op te eten.

Dag 4:

Qua eten was het nogal een rustige dag. We waren al vroeg opgestaan om naar de trein te gaan richting Pompei. Ik kan me nog herinneren dat ik op de basisschool een opstel schreef over vulkanen en dat ik sindsdien heel graag naar pompei wilde. Vandaag was het dus eindelijk zo ver! In het huisje hadden we al flesjes water gevuld en broodjes belegd. Bij een enorme ruine kun je namelijk niet op elke hoek van de straat een leuk restaurantje vinden. We waren al blij dat er her en der verspreid een waterpomp stond waar we onze flesjes konden bijvullen. De foto hierboven is trouwens door mijn vader gemaakt.

Na een hele lange dag ( we waren rond 10 uur van huis weggegaan en waren pas rond 18.30 terug) liepen we het dorpje in om een restaurantje te zoeken. We kwamen uit bij een restaurant waarvan de eigenaar bij de ingang mensen stond te lokken. Op de achtergrond klonk vrij harde muziek (de bas stond iets te hard). De man stond zo zijn best te doen dat we toch maar naar binnen zijn gegaan. Buiten in het gras stonden kleine tafels met plastic stoeltjes die vol zaten met mieren. Er zat bijna niemand en we kregen al gelijk spijt dat we ons hadden laten overhalen. Gelukkig was het eten wel heel lekker. Na een aantal jaar in Italië op vakantie te zijn geweest, weten we inmiddels wel dat je de restaurantjes niet op hun uiterlijk moet beoordelen. We kozen deze avond alle drie voor pasta. Ik had trek in een flink bord spaghetti bolognese, mijn moeder koos voor een schaaltje lasagne en mijn vader voor penne met gehaktballetjes. Ik heb nog een poging gedaan om een mooie foto van mijn tiramisu te maken, maar dat is helaas mislukt. Vlak voor we terug naar ons huisje gingen, kregen mijn moeder en ik van de aardige man nog een bosje bloemen die hij achter ons uit de tuin had geplukt.

Dag 5:

Vandaag hadden we een beetje last van een valse start. Het plan was om naar Positano en Amalfi te gaan. Omdat er bij ons dorp geen rechtstreeks bus ging, besloten we om het er op te wagen en met de auto te gaan. Geen succes, aangezien parkeren bij de Amalfi kust ronduit een ramp is. Uiteindelijk zijn we weer omgedraaid en zijn we terug gereden naar Sorrento waar om half 1 pas aan de koffie zaten. Gelukkig wel lekkere koffie, al staat dag 2 nog steeds bij mij op nummer 1.
Nadat we bij de haven hadden gekeken naar een nieuwe optie voor Positano en Amalfi, zijn we om 2 uur gaan zitten voor een lunch met onder andere Cannaloni (ik weet niet met wat voor vulling) en een Italiaanse omelet met mozzarella.

Op de terugweg naar de auto kwamen we langs een ijszaakje waar vers ijs werd verkocht. Alle producten waren vers en dat kon je zien aan de kleuren. Ik koos voor stracciatella en aardbei. En nee, de foto is niet bewerkt. De kleur was echt zo fel. En het smaakte zo goed dat we zeker terug gaan! Ze verkochten trouwens zelfs ijs van rode wijn. Je kunt het op de foto nog een beetje zien. Het is het ijs met de paarsige kleur. Het grote voordeel aan schepijs in Italië is dat je echt waar voor je geld krijgt. Je hele bakje word vol geschept met ijs. Aan bolletjes met een hoop loze ruimte in je bakje word niet gedaan zoals ze in Nederland wel doen.

In de avond kozen we weer een nieuw restaurant uit in het dorp. We wilde hier eigenlijk de dag ervoor al gaan eten, maar toen was het helaas dicht. Al voordat we eten of drinken besteld hadden, kregen we een soort amuse. Wat het precies was, is ons nooit verteld (bij ons tweede bezoek, vertelde ze ons dat het een gefrituurde mini pizza is). Er werd namelijk niet zo goed Engels gesproken, dus het zal daar wel aan gelegen hebben. Het was in elk geval wel erg lekker.

Deze keer kozen we alle drie een keer geen pasta. Soms het je toch wel behoefte aan wat anders. Ik koos voor een scallopina al vino (lamsvlees met witte wijn saus) welke echt heel erg lekker was. Mijn vader koos voor zwaardvis en mijn moeder koos voor zeebaars. Als bijgerechten kozen we voor salade en wat aardappel. De hoofdgerechten in Italië zijn namelijk erg kaal. Je krijgt dus alleen maar je stukje vlees of vis met wat saus. De rest van je ‘bord’ moet je dus zelf bijbestellen.

Als nagerecht kozen we alle drie voor Pana cotta. Ik koos voor aardbei en mijn ouders voor karamel. Jammergenoeg was de saus echt enorm zoet en waarschijnlijk ook niet zelf gemaakt. Iets wat we in Italië nog niet echt tegengekomen waren.

Dag 6:

De wekker ging al om 7 uur. We moesten namelijk al vroeg klaar staan bij de boot in Sorrento. De planning was om een dagje Amalfi kust te doen. De boot bracht ons eerst naar Positano en vervolgens naar Amalfi. Aangezien deze plaatsjes de meest toeristische plaatsjes zijn van de Amalfi kust, leek het ons verstandiger om niet bij een restaurant te gaan zitten om te eten. Het was namelijk een stuk duurder dan we tot nu toe gezien hadden. Waar een kop koffie normaal gemiddeld 2 euro kost, koste dat in Positano al snel 4,50. En die koffie was trouwens niet eens zo lekker. Plek nummer 2 staat bij ons namelijk nog steeds bovenaan. We haalde een flesje water en wat pizza punten die we al lopend opaten.

Rond half 7 waren we eindelijk weer terug in ons huisje. Na even gedoucht te hebben, gingen we weer op weg naar ons inmiddels gebruikelijke restaurant op 200 m loopafstand. Het was eerst mijn bedoeling om voor de verandering weer eens pasta te kiezen. Maar toen ik zag dat ze als bijgerecht aardappelkroketjes hadden, was ik al snel om en koos ik snel voor wat anders. Verder kozen we als bijgerecht wat rijstballetjes en een salade.

Als hoofdgerecht koos ik deze keer voor gesneden biefstuk met rucola, parmezaan en balsamico. Mijn moeder koos voor een heerlijk bord gefrituurde inktvis en garnalen en mijn vader koos voor scallopina met champignons.

Dag 7:

Wauw, we zijn alweer op de helft van de vakantie! De tijd gaat echt veel te snel. Tijd om vandaag even een rustdag in te lassen. Er moet kleding gewassen worden en er moeten boodschappen gedaan worden. We houden het lekker budgetvriendelijk vandaag door gewoon de hele dag thuis te eten. In Italië eten we natuurlijk lekker veel verse basilicum. En de beste kunnen we vinden bij de plaatselijke groenteboer. Het groente en fruit is daar namelijk beter dan bij de supermarkt. De basilicum word hier volgens mij iets te laat geoogst. De blaadjes (zeg maar gerust bladeren) zijn namelijk echt gigantisch groot. Als je wat door je 4 persoons pasta wilt roeren heb je aan zowat 1 blad al genoeg. De geur van deze basilicum is hier ook heel erg sterk. Voor de hele bos die je op de foto ziet betaalde we maar 1 euro (het formaat wat je hier ziet is vergelijkbaar met de inhoud een zak verse spinazie bij je eigen supermarkt)!

Je ziet hier trouwens ook andere kersen dan we thuis gewend zijn. Ze zijn rood met geel en hebben ook een gele kleur van binnen. Ik proefde ze een aantal dagen geleden in een restaurant en wilde meteen een zak in de winkel kopen. Ze smaken echt overheerlijk zoet. Je kunt de smaak het beste omschrijven als een kruising tussen een gewone kers en een nectarine. Ik vind het gewoon jammer dat je ze bij ons eigenlijk niet tegenkomt.

Als je een rustige dag thuis hebt, moet er natuurlijk ’s middags ook gewoon gegeten worden. Ik maakte een makkelijke omelet met wat verse tomaat, parmezaanse kaas en 1 enorm blad basilicum. Samen met wat brood was het een heerlijke maaltijd.

Aangezien we nog pasta over hadden van de vorige kooksessie, leek het ons wel handig om die op te maken. Er stond ook nog een half bakje mascarpone in de koelkast die er ook doorheen kon. Samen met wat tomaat, pesto en spekjes hadden we weer een complete maaltijd. Helaas was de kleur niet echt iets om over naar huis te schrijven. Rode tomaten en groene pesto word namelijk een lekkere bruine smurrie. Gelukkig was de smaak wel heel lekker en dat is het belangrijkste.

Het tweede deel van mijn ‘eet dagboek’ in Italië kun je in het volgende artikel zien. Als ik beide weken in 1 artikel zou plaatsen zou hij wel heel erg lang worden.